dag 1 Quito

Lieve allemaal,

We zijn vandaag al 3 dagen in Quito, de hoofdstad van Ecuador. Nadat we zondagmiddag geland waren op het vliegveld iets buiten Quito, werden we warm verwelkomt door een flinke regenbui en een royale portie hoogteziekte. In het vliegtuig waren we bevriend geraakt met een Amerikaanse vrouw die haar zus op kwam zoeken in Ecuador. Zij adviseerde ons om met de taxi naar ons hostel te gaan, aangezien die niet zo heel duur zijn in Ecuador en het nog een behoorlijk stuk rijden was. Zodoende kwamen we een uur en 25 dollar later aan bij ons hostel, hoog in de heuvels van Quito gelegen.

Toen we uit de taxi kwamen voelden we ons verre van opperbest; in de stralende regen op 2950 meter hoogte met een temperatuur van 11 graden. Het was even afzien, maar gelukkig werd het grote hek algauw voor ons geopend door een lief Italiaans vrouwtje dat amper tot onze schouders komt. Haar Engels viel ons alle zins mee en we kwamen er vrij snel achter dat ze dol is op kletsen. Ze vertelde ons onder meer dat er op dit moment een kleine opstand is in Quito tegen de huidige president. Hierdoor bleven de toeristen een beetje weg en zodoende zitten wij nu al 3 dagen alleen in ons huis. Ons gastvrouwtje woont zelf aan de andere kant van de tuin, beveiligt door 3 rottweilers die stiekem alleen maar opgetild en geknuffeld willen worden.

Ons huis hier is van alle gemakken voorzien, we hebben een keukentje en een brandschone badkamer. Daarnaast komt er elke dag een Ecuadoraanse schoonmaakster om al mijn hardnekkige angsten voor spinnen en kakkerlakken weg te nemen. Hoewel de jaren '80 inrichting met Afrikaanse invloeden pijn doet aan onze ogen, vermaken we ons hier echt prima en is het heerlijk thuiskomen na de chaos van de stad.

Zondagmiddag waren we erg moe van het vliegen en voelden we ons nog niet helemaal optimaal, waardoor we besloten alleen even wat boodschapjes te doen en lekker thuis te koken. Onderaan de straat (die erg steil omhoog loopt) zou een 'Supermaxi' zijn, dus dat werd onze bestemming. Onderweg kochten we bij een kleine groenteboer vast een zak pasta, een ui en een voor ons onbekende vrucht (er zijn er hier zoveel!) die we in een zwart plastic tasje meekregen. De Supermaxi had veel weg van een Nederlandse supermarkt en we voelden ons hier dan ook meteen op ons gemak. De schrik was zodoende des te groter toen ons zwarte tasje van de groenteboer opeens uit ons karretje bleek te zijn gestolen toen wij ons even omdraaiden. Nadat we later ook nog eens zagen dat er een aantal artikelen in ons karretje lagen die wij niet hadden gepakt, werd de verwarring nog groter. We hebben nog steeds geen idee wat er nou precies gebeurd is, maar we vermoeden dat de dief een bittere teleurstelling wachtte toen bleek dat ons tasje een totale waarde van 2 dollar had.

Na het avondeten, ontbijt en een groot aantal flessen water te hebben ingeslagen, wachtte ons de weg terug naar het hostel. Wat was dat afzien! We hebben wel 20 minuten tegen de berg op geploeterd tot we eindelijk ons zijstraatje vonden, en waren totaal bekaf. De vreselijke uitlaatgassen van de auto's hier maakte het allemaal niet beter. Regelmatig zie je pikzwarte wolken opstijgen nadat een bus groen licht heeft gekregen, en de stad ruikt over het algemeen sterk naar kerosine. Eenmaal thuis voelden we ons na een warme douche gelukkig stukken beter en het gastvrouwtje bracht ons ook nog eens coca-thee (gemaakt van dezelfde bladeren als waar cocaïne van gemaakt wordt) wat zou helpen tegen hoogteziekte. Na ons pasta'tje en een kopje coca-thee vielen we rond half 8 als een blok in slaap, maar de thee bleek niet geheel onschuldig want we kregen allebei ontzettend levendige nachtmerries en hallucinaties 's nachts. Voortaan drinken we het dus 's middags. ;)

Liefs,

Pieter en Eline